Avontuurlijk Bolivia!!

Avontuurlijk Bolivia!

Na Argentinië gaat onze reis verder in Bolivia. Als eerst moeten we de grens overgang tussen Bolivia en Argentinië weten te vinden. Dit is een hele opgave. We zijn in een plaatsje vlak voor de grens gedropt en hebben geen idee hoe ver het nog lopen is. Na een tijdje spraken we een paar meiden aan die in dezelfde bus zaten en met Os zijn gebrekkige spaans overlegde we wat en zijn we samen naar de grens gegaan. We delen een taxi en gezamenlijk gaan we richting de grensovergang, waar het verschil tussen Argentinië en Bolivia al snel duidelijk wordt. Vrouwen dragen ouderwetse kledij (een rok met een soort hoepel erin, een blouse of een mislukte wollen trui en een (bol)hoed) en hun haar is standaard in 2 vlechten. Verder komt iedereen lopend over de grens met zware spullen op hun rug. Jong, oud, man, vrouw het maakt allemaal niet uit.
Als we eindelijk door de lange wachtrij heen zijn om Argentinië uit te kunnen, mogen we aan de andere kant gewoon weer aansluiten om Bolivia in te kunnen. Na lang wachten (want ze openen natuurlijk maar 1 hokje voor alle mensen die de grens over moeten) zijn we eindelijk in Bolivia!
Alleen daar staan we dan zonder geld, zonder enig idee waarheen. De omstandigheden zijn totaal anders dan in Argentinië. De straten zijn vies, de mensen zijn minder behulpzaam en er zijn geen normale restaurants en winkels te vinden maar voornamelijk marktkraampjes en straatvoedsel. We ruilen onze laatste Argentijnse Peso's voor Boliviano's in en nemen een taxi naar het busstation. Dan merken we al snel genoeg dat Bolivia een stuk goedkoper is dan Argentinië.
Het busstation is een grote chaos. Mensen krioelen door elkaar en niemand doet een stap opzij. In Villazon willen we niet blijven want dat is een grote puinhoop. Na lang zoeken vinden we een bus die ons naar Tupiza kan brengen. Hier moeten we echter wel 6 uur op wachten.
De temperatuur in Bolivia was ook 20 graden minder, wat Jut en Jul natuurlijk niet wisten. Onze winterjas was allang aan het goede doel weggegeven, waardoor we nu zelf kou moesten lijden. Wisten wij veel dat het zo koud was in Zuid Amerika. Tja en dan? Wat doe je 6 uur lang met een grote backpack van +\- 17 kilo, geen normaal voedsel of een restaurant en meer kou en regen dan in NL? Als eerste niet wetende wat te doen, werd uiteindelijk best een prima middag. In Villazon was het namelijk carnaval. Onder een klein afdakje hebben we de hele dag met een Boliviaanse jongen gesproken en naar de optocht gekeken. Dansende jongens en meiden onder leiding van de fanfare. Verder is carnaval een groot watergevecht.
Na lang wachten gaat de bus, die ook nog anderhalf uur te laat vertrekt. Midden in de nacht komen we aan in tupiza. Het ziet er eigenlijk niet veel beter uit dan Villazon, maar we hebben iig een mooi hostel. We vragen waar we boodschappen kunnen doen en worden naar de markt gestuurd. Daar kwam de cultuurschok toch wel goed binnen. De stank kwam ons voordat we überhaupt op de markt stonden al tegemoet. Grote hompen vlees hingen buiten de koeling om verkocht te worden. Ook het groente en fruit werd op een bijzondere manier gepresenteerd. Het was al snel duidelijk dat we moesten opletten met eten!

Verder zijn we in Tupiza toch zeiknat gegooid ivm carnaval. Ijskoud zijn we omgekeerd naar het hostel om terug te slaan. Os heeft de prullenbak leeggegooid om uit het raam iedereen die voorbij liep nat te gooien. De gasten die beneden stonden vonden het prachtig. Al snel werden we een team met een groepje Boliviaanse jongeren.

Vanaf Tupiza startte onze 4 daagse tour naar Salar de Uyuni of terwijl de zoutvlaktes!! Dag 1 was voornamelijk veel rijden. We zijn deze dag gestegen van +\- 3000m naar de 4700 m. Al snel merkten we wat de hoogte met je deed. Met name de kortademigheid en de hoofdpijn werd snel duidelijk. Wat niet wegneemt dat het uitzicht adembenemend was. We sliepen hoog in de bergen in een kleine lodge. Waar in de avond een drankje en een kaart spelletje werd gedaan.
Dag 2 vervolgen we onze route op 4700 m hoogte. Deze dag hadden we toch wel erge last van de hoogte en begonnen naast de hoofdpijn en kortademigheid ook last te krijgen van duizeligheid en een rommelende maag. Met cocaleaves en hoogtepillen hebben we geprobeerd de symptomen te verminderen. Het hielp af en toe een beetje maar we hebben wel gemerkt dat de hoogte je behoorlijk kan uitputten. Maar we hebben deze dag zeer veel mooie natuur gezien. Vulkanen, (gekleurde) lacuna's, gekleurde bergen, gletsjers, mooi uitzicht, bijzondere rotsverschijningen, gijzers, warmwaterbronnen (waar we in mochten) en woestijnachtig landschap. Aan het einde van de dag begon Os zich behoorlijk ziek te voelen, wat helaas uitliep op een verschrikkelijke nacht waarbij we uiteindelijk allebei behoorlijk ziek zijn geworden.
Dag 3 werd hierdoor een verschrikkelijke dag. Doodziek en uitgeput in een kleine jeep om 8 uur later pas weer in een hostel aan te komen waar we eindelijk naar bed konden. Aardige bummerrrr. Dag 4 voelen we ons gelukkig allebei weer een stuk beter, waardoor we toch van het hoogtepunt van deze tour konden genieten: de prachtige zoutvlaktes van Bolivia!! De zoutvlaktes zijn nat als wij er zijn, waardoor we alles prachtig weerspiegeld zien op de grond. Als eerst zijn we de zonsopgang gaan kijken. Een mooie rode lucht wat ook nog weerspiegeld wordt op de grond. Zo mooi!!!❤️
Na de zonsopgang gaan we ontbijten in het zouthotel. Een hotel volledig gebouwd van zout, inclusief het meubilair. Daarna gaan we eindelijk de zoutvlaktes bekijken in het licht. Alleen maar zout om ons heen en je eigen weerspiegeling. Hoe bizar? Het voelt of je in de middle of nowhere bent en geeft prachtige plaatjes!

Na deze tour waren we aardig uitgeput, doordat we ziek waren en de hoogte ons nog steeds te pakken had. We wilde daarom ook zo snel mogelijk naar een lager gelegen plaatsje. Via Sucre zijn we naar Cochabamba en daarna naar La Paz gegaan. In Sucre hadden we eindelijk weer normaal eten, waar we helemaal los zijn gegaan. We voelde ons eindelijk weer wat beter, dus dat scheelt natuurlijk ook. In Cochabamba hebben we het Jezus beeld bezocht en in La Paz hebben we genoten van alle smog die ons tegemoet kwam. Gadverdamme wat was het daar vies. Het verkeer houdt daar nooit op en bij de gemiddelde uitlaat denk je dat er een huis in brand staat, zoveel meuk komt eruit.
We hebben La Paz dan ook binnen 24 uur weer verlaten om naar de Pampas te vertrekken. Als eerst gingen we een 18 urige busrit tegemoet over een levensgevaarlijke weg. De weg was voor 50% niet geasfalteerd, het was erg modderig door het regenseizoen, er zaten regelmatig enorme gaten in de weg, er gebeuren vaak ongelukken en de afgrond ernaast is onbeschrijfelijk. Wij vonden het echter wel een leuke route en vonden het alles meevallen. We zijn enkele nachten in rurrenabaque geweest, een leuk jungle plaatsje. We hebben ons hier prima vermaakt aan het zwembad met een drankje of Os door te voetballen met de straatkinderen. Nadat we hier tot rust zijn gekomen, vertrokken we op de pampastour. Drie dagen varen over het water met een klein bootje, beesten spotten (aapjes, kaiman, aligator, tucan enz), opzoek naar de anacondor, piranha's vangen (en ja ja we hadden allebei beet!) en slapen midden in de pampas om in de morgen wakker te worden gemaakt door alle vogels en brulapen. We hebben allebei een wilde alligator geaaid en hem gevoerd. Wisten wij veel dat die beesten gek zijn op pannenkoeken. Naast dit eindigde deze avonden in de sunsetbar, wat de eerste avond alleen maar voor een nat pak heeft gezorgd ipv een mooie zonsondergang. De tweede avond was het wel erg chill om een drankje te doen met de zonsondergang en onze groepsgenoten. Kortom een hele relaxte tour waar we veelal van het zonnetje hebben genoten op het water.
Terug hebben we ipv de bus het vliegtuig gepakt, wat wederom een hele vette ervaring was. Een mini vliegtuigje met open cockpit. Nice!
Als laatste zijn we in Bolivia naar het Titicacameer geweest. Waar Jut en Jul de eerste dag een hike hebben gedaan (als training voor de incatrail die een week later zou plaatsvinden) om vanaf de berg de zonsondergang te zien. Er was een erg makkelijke route, maar aangezien wij het weer blind zijn gaan doen hebben we een ommetje gemaakt die soms offroad eindigden. Door de bosjes zijn we omhoog geklauterd naar het hoogste punt. Boven aangekomen waren er alweer wolken voor de zon gekomen, waardoor we wederom een zonsondergang moesten missen. Toen we terugliepen via het pad waar de andere mensen boven aan kwamen merkte we dat we het onszelf de heenweg wel erg moeilijk hadden gemaakt. De terugweg bleek dat wij wel een veel mooiere route hadden genomen. Ieder nadeel heeft zijn voordeel.
De dag erna hebben we een 4 uur durende hike gedaan met 2 andere Nederlanders op Isla del Sol. Erg gezellig, al leek die hike eeuwig te duren. We begonnen ons nu wel zorgen te maken voor de incatrail. We hadden tenslotte nog 1,5 maand om te trainen toen we ons opgaven en dat zouden we ook doen.. (Maar hebben we natuurlijk niet gedaan. Een week van tevoren beginnen heeft natuurlijk weinig zin).

Kortom: Bolivia was 1 groot avontuur. Totaal verschillende natuur, hoogteziekte, veel problemen met eten, hele vette tours en soms even lastige momenten. Maar toch was je oh zo leuk Bolivia! Samen hebben we het nog steeds erg leuk. Al gaat er altijd wel wat mis.. ;-)